Witajcie Kochani,
to już ostatnie spotkanie w tym Wyzwaniu. Nie obędzie się bez radości, ale i łez...
Simowy Świat w Wierzbowej Zatoczce jest niezwykle klimatyczny i piękny. Nic więc dziwnego, że Zuzia doskonale sie tu czuje i szybko przyzwyczaja sie do nowego miejsca zamieszkania. Uwielbia samotne, wieczorne spacery. Wciągu dnia pomaga siostrze w obowiązkach domowych.Chętnie też zajmuje się swoją uroczą, kosmiczną siostrzenicą Luną.
To doskonała okazja dla Zosi, która może całkowicie oddać się swojej największej pasji, jaką jest Nauka.
Jednym z zadań jest ulepszenie generatora hiperprzestrzeni - o funkcję udania się do obcego świata.
Tak! To na to czekaliśmy!
Sophie zabiera się z zapałem do pracy, ale... coś chyba poszło nie tak, ponieważ nic z tego. Nie można było uaktywnić tej fukcji. Sophie zostaje na ziemii.
Kolejne zadanie to: ulepszenie naszego MAGNUM dodając mu funkcję transformowania simów.
A skoro już mamy taką funkcję, to oczywiście musimy ją przetestować... Ciekawe na kim?
Nie ma co się opierać...
Rachu, ciachu i po strachu!
No i proszę: koleżanka jakby troszkę przesadziła z solarium, czy coś...
Jednak nie ma co się rzucać, opalenizna, jak po wczasach w Hiszpanii i to za całkowitą darmochę.
Niestety nie było żadnego dziękuję, jesteś super! Trudno
A na koniec dnia, nie mogło być inaczej: zepsuł się nasz Kreator Wynalazków. Kiedy Sophie skończyła jego naprawę, skończył się dzień pracy.
Znów nici z podróży na wymarzony Sixam.
***
I tak nadszedł piątek
To był zwyczajny dzień. Rano Luna wybierała się do szkoły, Zuzia, jak co rano, chciała okupować łazienkę a Zosia kończyła śniadanko.
Kiedy Luna przekraczała próg swojego domu, nie miała pojęcia, że...
Tymczasem Zosia w pracy otrzymuje komunikat : Nie jesteśmy sami. Ma udać się na Sixam!
Okazało się, że aby uaktywnić funkcję podróży do obcego świata Zosia musi ponownie użyć kreatora wynalazków.
I bingo! Udało się! Więc...
Jest! To naprawdę Sixam! Zatem:
Challenge wykonany! KONIEC
Nie, no nie zostawię przecież naszej Zosi gdzieś tam, w odległej galaktyce. Jeszcze nie upadłam na głowę, chociaż czasami sprawiam takie wrażenie, kontynuujemy naszą przechadzkę po Sixam.
A na Sixam trwa jakaś super imprezka. Przyłączmy się do zabawy.
Zosia zasiada za barkiem i zamawia kosmicznego drinka. Widzi przez lewe ramię, jak wolno zbliża się na niej zielono skóry Kosmita
- Cześć, jestem Jerzy. Czy... czy ty jesteś Zosią Mayer? - spytał tym swoim metalicznym głosem charakterystycznym dla Kosmitów.
- Taaak... Skąd...?
- Skąd wiem? No cóż, mogę się przysiąść?
I nie czekając na pozwolenie usiadł na wolnym stołku tuż obok Zosi.
- Marcin, twój ... partner, był moim najlepszym przyjacielem.
Zosi zaschło w gardle
- Że co?
- Spokojnie Zosiu, myślę, że czas abyś poznała całą prawdę o Marcinie.
I opowiedział jej szczegółowo na czym polegała misja Marcina.
- Marcin był kosmicznym Agentem, który miał Cię chronić i który się w tobie zakochał. Co według mnie było głupotą i całkowitym brakiem profesjonalizmu. Marcin wiedział o siostrach Kaliente, wiedział też o planach Dona Lotario... grał na dwa fronty, ale tylko po to żeby cię uchronić. Przez moment nawet myślał, że grozi ci coś ze strony Belli, ale to był ślepy trop...
- O matko, muszę się napić... - stwierdziła Zosia i zaczęła robić jak najbardziej ziemskiego drinka.
W głowie wciąż szumiały jej słowa : chciał cię chronić!
Do rozmowy dołączył jeszcze jeden Kosmita, potwierdzając słowa Jerzego
- A to ty jesteś Zosią, ukochaną Marcina? Tak głupio zginął! Wiesz on miał sposób na te siostry Kaliente. Obiecywał im kosmiczne bogactwa, mamił je magicznymi obietnicami...
- Tak, one chciały za wszelką cenę wydobyć z ciebie twoją tajemnicę... ale coś przekombinowały z twoją pamięcią! Wiedziały tylko, że ma to związek z Harrym Potterem.
Zosia odeszła od baru. Głowa ją bolała, nie mogła myśleć, nie mogła oddychać. Co u diabła ma wspólnego z jej rzekomymi odkryciami Harry Potter? O co chodzi?
Na moment zatrzymała swój wzrok na pięknych lśniących grzybo-kwiatach...
- Ale tu pięknie - pomyślała. W głowie wciąż tliły się myśli - On mnie kochał, on mnie chronił...
Kiedy dosłownie wpadła jak strzała po pracy do domu, już od progu pytała:
- Czesc kochanie, jest Luna?
- Witaj Skarbie, nie nie ma. Jest piątek, więc strzelam, że przesiaduje u Aleksandra Ćwira. Coś się stało? Jesteś taka...
- Nic mi nie jest - przerwała ewentualne domniemania Chrisa - Muszę z tobą porozmawiać. Ale wczesniej przebiorę się i... jeszcze napisze krótkiego maila do Caroline.
- Harry Potter? Tajemnica? Kosmiczny Agent? Kochanie, o co chodzi?
- Zaraz ci wszystko wyjaśnię, muszę to czym prędzej wysłać.
- A więc, co się dzieje?
I Zosia wyrzuciła z siebie wszystko co słyszała na Sixam. Słowa strzelały z niej, jak z karabinu... Wypowiadając je na głos, stopniowo odczuwała ulgę. Tak jakby pozbywała się jakiegoś ciężaru ze swoich myśli, ze swojego serca.
- A więc to chyba dobrze kochanie, Marcin okazał się być dobrą istotą. Pomyśl, jak to wszystko będzie dla Luny, jak dorosnie. Nie rozumiem skąd więc u ciebie tyle niepokoju?
- Taa, a propos Luny. Robi się późno, chodźmy do domu.
I wrócili do domu.
- Już dzwonię do niej... - ale po chwili dodał - ma wyłączony telefon.
- Może zadzwonię do Aleksandra - rzuciła Zosia i sięgnęła po telefon
Miała nieodebraną wiadomość tekstową, szybko kliknęła w aplikację i tylko jęknęła:
- O nie...
- Co się kochanie stało?
- Sam zobacz...
Mamy twój Skarb. Przyjdź sama do Oazy Zdrój 25. Zabierz ze sobą 100.000$ w gotówce...
Później doszła jeszcze jaedna informacja: Oaza Zdrój Lavoie, Arabeska
Nie czekali sekundy dłużej, spakowali gotówkę (całą, jaką posiadali) i zamówili taksówkę.
Na miejscu Chris od razu wszedł do środka domu pod podanym w wiadomości adresem.
- Chris zaczekaj! Mam być sama!
- Już ci mówiłem, jestem tu po to aby cię chronić! Zostań proszę na zewnątrz.
- Nie ma mowy - rzuciła krótko Zosia i weszła za Chrisem do środka.
"Gotówkę zostaw na stole. Idź do ogrodu, na tyłach domu, po lewej strony jest zejście do piwniczki..."
Gotówkę zostawili i przeszli na tyły domu.
Rzeczywiście, po lewej stronie za kępą krzewów mieściło się zejście do betonowej piwnicy. Zosia ostrożnie schodziła za Chrisem w ciemność cicho mówiąc:
- Chris, Luna... Luna?
***
Dosłownie godzinę później w Wierzbowej Zatoczce, tuż obok domu:
- Cześć ciociu - powitała Zuzię radosna, jak zawsze Luna
- Cześć mała. Tak późno a ty jeszcze nie w domu! Mam nadzieję, że dzwoniłaś do mamy?
- Nie mogłam, bo stłukłam telefon. To znaczy nie ja stłukłam, ale...
- No to mama pewnie da ci popalić. Nie możesz tak późno sama włóczyć się po mieście. Gdzie tak długo byłaś?
- Zaraz, poczekaj... Z kim byłaś w parku?
- I nie czekając na odpowiedź skierowała z mocno bijącym sercem swoje kroki w stronę domu...
- No już mówila z Diną Kaliente. Poznałam tą panią, jak byliśmy na kapielisku...
Ale Zuzia już nie słuchała... Otworzyła drzwi domu...
KONIEC
Kolejny etap Get To Work Challenge
Kolejny etap Get To Work Challenge
MEDYCYNA - Kliknij w obrazek!
